Ook een kopje thee?

Een antieke theepotje dat ik heb gekregen van mijn moeder en waarvan de deksel kapot is gegaan, is nu een speldenkussen.

Hier is een how to tutorial over hoe ik van een antieke theepotje een speldenkussen heb gemaakt. Heel gemakkelijk om te maken en het ziet erg leuk uit. 

Wat heb je nodig? Een theekopje. Ik neem zelf een middelgrote theepotje omdat ik altijd veel spelden gebruik. Toevallig past mijn oude speldenkussen er precies in dus dat heb ik gebruikt. Je kan ook in plaats daarvan fibril uit elkaar scheuren en in elkaar proppen. Drie kleine fibril rondjes voor de onderkant en twee grote fibril rondjes die je plaats over de bol.

Neem een mooi stukje stof en borduur bloemetjes met kraaltjes er op of wat je zelf mooi vindt. Steek wel eerst met de spelden erin om te zien of de stof niet beschadigd kan worden. Zelf heb ik jutestof genomen en er wolvilt op geprikt. Witte bloemetjes met een geel kraaltje zijn daarna erop geborduurd.

De fibril rondjes heb ik met lijm op elkaar geplakt en op de onderkant van de oude speldenkussen dat ook vastgemaakt met lijm. De twee grote witte rondjes drapeer ik over het geheel en heb ik vastgemaakt door het bij elkaar te rimpelen en de draad vast te knopen. De geborduurde jutestof maak ik op dezelfde manier vast en let ik goed op dat  de versierde geborduurde deel in het middel is geplaatst. Op de foto's is dat duidelijk te zien.

Als laatste lijm ik met de lijmpistool de nieuwe speldenkussen vast in de theepotje en duw ik het voorzichtig er in. Wil je dat liever niet doen omdat je het later er uit wilt halen, dan doe je het zonder lijmpistool. Vul met een tornmesje de randen voorzichtig langs de binnenkant mooi vol op. 

Nu nog spelden er in. Hiervoor heb ik nieuwe mooie spelden gekocht.

Voilà! Lust u nog een kopje thee?

Raad eens hoeveel ik van je hou?

Bij het maken van een werkstuk heb ik er nooit opgelet hoe ik er door geïnspireerd ben geraakt. Als ik een lapje in mijn handen heb, weet ik vaak wat ik er van wil maken. Vaak wordt het ook net zo als in mijn hoofd. Soms mislukt het ook jammerlijk.

Bij dit stoffen mapje was het heel duidelijk hoe de inspiratie is ontstaan. De donkerblauwe fluweelzachte stof vond ik bij de kringloop 'De Kleine beurs' in Rosmalen. Ik zag al voor mij hoe mooi geel en goud er bij zouden staan. Dat associeerde ik met maan en sterren dus ik wilde de hele universum er ook op naaien. Omdat ik sommige woorden of een zin mooi vind, wilde ik dat er ook bij doen. Ik was op het internet op zoek naar een gedicht over maan en sterren. Later vond ik dat toch een beetje te hoogdravend.

Ik was op zoek naar een mooi vorm van de maan en toen zag ik de illustratie van de kinderboek 'Raad eens hoeveel ik van je hou?'. Toen wist ik het meteen! Ik dook in mijn ladekast, op zoek naar geschikte stofjes voor de illustratie en wat is het dan toch heerlijk dat ik een ruim verzameling stofjes en lapjes heb.

Eigenlijk wist ik niet of het ging lukken. Een mooi illustratie overnemen met de borduurnaald? Ik geloof dat ik zelf heel verbaasd was toen ik het eindresultaat zag. Het leek wel getekend maar dan met de borduurnaald. Op een beetje kinderlijke manier, wat ik zelf heel leuk vind.

Ook heb ik erg gestoeid met de maten en daarbij kon ik goed merken dat ik niet goed ben in rekenen. De afwerking was ook iets om mijn hoofd en vingers over te breken. Ik wilde het heel graag mooi afmaken.

Nu het klaar is, heb ik er een blij gevoel over.

'Ik hou van je helemaal tot aan de maan en terug'.

Hello Singer babe

Via marktplaats heb ik een Singer featherweight in een koffer gekocht. Omdat de serienummer getraceerd kon worden op het internet, zag ik dat het uit 1910 kwam en geproduceerd in Schotland is. Het is van generatie op generatie geërfd totdat de verkoper besloot dat hij het niet meer wilde hebben. Het zag er niet zo stoffig en netjes uit. Ik kon het niet meenemen achterop mijn fiets en de verkoper was zo aardig om het bij mij thuis te brengen. 

Ik vond het een uitdaging om het op te knappen. Op het internet vond ik hier en daar brokjes informatie in Nederlands en Engels. Vooral de blog van Francis, http://singers-and-featherweights.blogspot.nl is echt fantastisch. 

Ik heb alle metalen onderdeeltjes er uit gehaald en dat schoongemaakt met groene zeep. In Singer featherweight druppelde ik overal een drupje naaimachine olie en poetste ik alle vuiligheid van 100 jaar weg. 

Toen ik het uitprobeerde, bleek de spoeltje het niet te werken. Nadat ik de veertje van de spoeltje had schoongemaakt en los heb gemaakt met een schroevendraaiertje, werd de onderdraad ineens gepakt door de hefboompje. Hoera! 

Ik zat ook heel lang te klooien met de naald. De platte kant van de naald moest naar rechts bevestigd worden en de draad van links naar rechts ingestoken worden. Terwijl het bij de meeste naaimachines dit precies andersom was. Bij de volgende obstakel liep ik er nu tegen aan dat de bovenspanning niet goed was. Alle schroefjes werden dit keer weer los gedraaid en schoongemaakt. Een heel klein terugdraaiveertje zat moervast in de naaldhouder. Daar heb ik heel voorzichtig aan getrokken en er een drupje olie op gedaan.

 Als iets kapot gaat, wordt het niet meer vervangen want de onderdelen worden niet meer gemaakt. Zo was de lamp er niet bij en toen ik er naar op zoek was, bleek dat die lamp niet meer verkocht werd. Dat wordt weer op de kringloopjacht of op zoek gaan naar een andere singer featherweight waarvan ik sommige onderdelen goed kan gebruiken. 

Toen ik alles had gedaan wat niet hielp, ben ik nog eens alles na gegaan op het internet en toen snorde Singer featherweight 66k weer als vanouds. 

Ik vind het echt heel bijzonder om te naaien op een naaimachine die al honderd jaar oud is.

Deze beauty is een van de eerste elektrische vooroorlogse model en ze kan niet achteruit naaien en niet zigzaggen. (Er is wel een apart apparaatje voor die je los kan aanschaffen.)

Ik ben er dolblij mee!

Oud is het nieuw zwart

Oude dingen met een verhaal. 

Ik ben er dol op. Iets wat nieuw is, bekijk ik maar met wantrouwen. Heb ik het echt wel nodig? Wil ik het wel hebben?

Maar iets wat oud is, dan kijk ik gelijk hoe het gemaakt is en van waar het vandaan komt. Ik merk ook dat als ik bezig ben met een oud techniek of met materiaal waar vroeger veel mee gewerkt is ik mij erg verbonden voel met het grote geheel. Dat heb ik vooral met vrij borduren en werken met leer & suède. Ik kan er mijn vinger niet op leggen. Net alsof een deel van mijn ziel het allemaal al kent en het zich probeert te herinneren.

In Den Bosch is er een winkeltje 'Peacock' die gespecialiseerd is in oude antieke meubelen en andere exotische dingen zoals perzische tapijten en opgezette dieren, afkomstig uit het buitenland. Ik was daar een keer binnen geweest en ik voelde mij helemaal thuis. Zo gek was dat. De sfeer kwam mij bekend voor zonder daar ooit geweest te zijn. Dat heb ik natuurlijk niet gedaan omdat het ver buiten mijn budget was en ik niks kon kopen. Ik ben deze ervaring nooit vergeten. Er zijn volgens mij dingen uit het verleden opgeslagen in ons bewustzijn en als ik mij bezig hou met iets waar ik mij helemaal op kan richten, komen deze bij mij boven dwarrelen. Bijzonder!

Vanavond heb ik dit af gemaakt. En nu het klaar is, wil ik al weer wat anders gaan doen. 

Ik heb pas bij de kringloop een stapeltje (meubel) stoffen gekocht.

O, ik was helemaal in de zevende hemel. Wat ik er mee ga doen, dat wordt vervolgd. :-)

Go with the flow

Zou het dan nog ijsjesweer worden? Waarbij wij lekker kunnen genieten van een softijsje in de zon. 

Met een softijs als een kussen op je bank of op vensterbank haal je wel al de zomer in huis. ;-) Meer foto's en informatie is te zien bij kopje Mijn blogwinkeltje.

De laatste tijd schrijf ik weinig op mijn blog. Al mijn energie is omgezet in creatieve doe-energie en ik ben een buiten-mens. Zo gauw het zonnetje schijnt, vlucht ik naar buiten als mijn werk en tijd het toelaat. Ook kan ik heel duidelijk merken dat als ik met de stroom meega en alles vloeiend stroomt, ik minder behoefte heb aan evalueren en schrijven voor mijzelf. Dat heb ik te danken aan mijn eigen persoonlijke ontwikkeling. Mocht ik je er mee kunnen helpen, ik geef energetische therapie en meditatielessen in gebarentaal. Ik zou het mooi vinden als het jou ook dichter bij jouw eigen flow brengt. Over mijn werk kan je meer lezen bij kopje Leef in hier en nu.

En verder ben ik erg actief op Instagram. Mooie creatieve foto's van anderen bekijken en alles wat ik maak, plaats ik op Instagram. Je kan mij vinden via perwin1973.

Ik hou al op voor dit te veel op een promotie blogje gaat lijken. Sorry!

Liefde, kracht en wijsheid toe gewenst. 

Wie wat verzamelt, heeft wat

Het is bijna voorjaar, hallelujah. En ik ben nu al hartstikke veel veren aan het zoeken.
Klein, groot, wit, grijzig of bruin. Dat maakt niet uit. Als ze er maar goed uit zien.

Wat ik er allemaal mee doe?

Dat bijvoorbeeld

Of dit

Of dit

En dit

Slaap lekker en voor morgen een fijne zondag!

Liefde is in alle vormen en maten

Al een paar dagen zit ik te twijfelen of ik deze blog ga schrijven. Ik kan open zijn maar ook heel gesloten. Ik praat niet veel. En weinig over mijzelf. Door mijn werk als energetisch therapeut ben ik mij bewust geworden dat goed luisteren puur goud waard is.

Toch, alles wat indruk op mij maakt of rond dwarrelt in mijn hoofd, wil ik er wel over schrijven op mijn blog.

Ik las in de libelle die ik van mijn moeder kreeg een interview met Ebru Umar over haar leven als single dame en toen ik het uitgelezen had, bleef het vooral bij mij hangen dat ik het jammer vond dat ze er zo over dacht.

interview met Ebru in Libelle nr. 7 2014

Egoistisch leven omdat er geen man & kinderen in haar leven zijn? Geen verantwoordelijkheden? Zelf ben ik ook single en ik voel mij juist overal verantwoordelijk voor. (Dat begin ik nu steeds meer af te leren, joepie). Voor hoe ik in het leven wil staan. Wat ik kan betekenen voor de natuur, het milieu en de dieren /mensen. De laatste jaren voel ik mij regelmatig een moeder(figuur), voor mensen die bij mij komen met energetische therapie of om te komen mediteren. Op het gevaar af om erg zweverig over te komen, ik probeer altijd te leren van mensen in mijn leven waar ik een klik of juist niet mee voel. Soms voel ik mij single maar ook gebonden met mijzelf. Soms voel ik mij een jong meisje maar soms ook weer een omaatje met een gerimpelde gezicht. Dat vind ik steeds minder belangrijk. Ik wil vooral het uiterste liefdevolle, waardevolle en mooiste uit mijn leven halen. 

Denk in hartjes, niet in hokjes.

Heerlijke zondagen

Eigenlijk heb ik wel elke dag een zondagsgevoel. Dat ik dankbaar voor ben hoe alles loopt in mijn leven. Soms gaat dat met een heleboel hiep hiep hoera's en soms moet ik diep zoeken naar dat gevoel.

Maar zondagen, dat zijn toch wel mijn heilige dagen. Dan ga ik vooral niet naar een rommelmarkt, of de stad in en plan ik die vol met afspraken. Nee, dan ga ik het liefst alleen of met een vriendin de natuur in. De paden op en de lanen in. Als de zon zich ook nog laat zien en het regent niet, dan kan ik mij zo blij voelen.

Vaak neem ik ook gevonden veertjes, schelpen en takken mee. Vandaag was dat een grote en brede tak, langer zelfs dan ik. Het hangt nu hoog aan het plafond waar ik leuke dingen aan kan ophangen. Dus gelukkig was het wel de moeite waard om het de hele route mee te slepen.

Op een zondag vind ik de tijd altijd zo snel voorbij vliegen. Zo vlug zelfs dat ik denk, 'O help, ik wil nog duizend en een dingen doen'. Blogs schrijven, geborduurde creaties ontwerpen en in elkaar zetten, mijn huis lenteklaar maken. Dan ben ik al zo moe. Ben ik ook mijn eigen energie die mij opjaagt beu. Dus doe ik niks anders meer dan Investigation Discovery kijken op de t.v.

Toch heb ik wel een hoesje voor een Iphone gemaakt. Ik kan het frobelen niet laten en deze zijn heel leuk en gemakkelijk om zo tussendoor te maken. Hoe je dat doet, wordt met foto's uitgelegd op de blog van Lana Red. Klik hier om haar DIY te bekijken.

Schattig he?

Kiekeboe babe

Dit keer geen verhaaltje máár wel schattige foto's van een lief klein meisje.

Een paar weken geleden vroeg Lora aan mij of ik een poppenkast gordijntje wilde maken voor hun dochtertje Jade die vandaag - hiep hiep hoera - jarig is!

En hier presenteer ik dan ook de foto's, gekregen van Lora en Bas.

Kiekeboe!

Aap, slang, leeuw en de yogaboom

Vorig jaar op de bevrijdingsdag ben ik met het skeeleren gevallen. Zo hard zelfs dat mijn elleboog in drie stukken brak. Kon ik dat ook weer afvinken op mijn bucketlist.

Daarna zijn de drie breuken vastgezet met een plaat, schroeven & ketting. Met het gevolg dat mijn arm op slot zat in een scherpe hoek. Omdat ik een yoga docentenopleiding volgde en daarbij yogalessen gaf, vond ik dat heel moeilijk te verkroppen. Ik had mij een paar jaar geleden geleden op yoga gestort. Toen ik er achter kwam dat het mij goed afging, vond ik het ook erg leuk.

Het was voor mij echt een grote les van totale overgave. 

Vorige week maandag is het osteosynthesemateriaal zoals dat officieel heet verwijderd uit mijn elleboog. Het is gevoelsmatig weer mijn arm en het is fijn om het leven in mijn arm te voelen. Ik ben er dankbaar voor dat het mij negen maanden lang goed heeft geholpen en nog veel blijer dat het onverwacht tijdelijk was.

Ik kan mijn arm niet meer helemaal recht strekken en dat is bij yoga niet gemakkelijk. Toch vind ik het een goede les voor mij om te doorgaan aan yoga met een beperking.

Ik vind het wel toepasselijk dat ik vorig jaar ben begonnen met het borduren aan een boom met dieren erop. Maria noemde het de yogaboom omdat deze dieren stonden voor yoga asana's. 

Als ik borduur aan de yogaboom, besef ik weer goed dat het leven is wat je overkomt, terwijl je druk bezig bent andere plannen te maken. (John Lennon)

Sewing is cheaper than therapy

Na mijn dertigste ging ik flink onderuit omdat ik niet meer wist wie ik was of wat ik echt wilde. Altijd heb ik gedacht dat ik bepaalde dingen wilde bereiken of stond voor wat ik wilde. Mijn leven stond op zijn kop. Niets leek meer belangrijk te zijn. 

Vanaf deze keerpunt ben ik erg gaan opruimen, figuurlijk en letterlijk. Dacht ik dat ik het type was voor een paar lange laarzen van Fred De La Bretoniere, een jurkje van Karen Millen en dat mijn haar om de drie maanden tot in de puntjes verzorgd moest worden bij een haarstylist. Dat waren de stoffige lagen waarvan ik aannam dat ze bij mij hoorden. Ik heb ze afgepeld, net als bij een ui. 

Laag voor laag

Geen parfum meer
Geen sigaretten meer
Geen dure nieuwe kleren of schoenen meer
Geen afleiding hier of uitvlucht daar.

Laag voor laag

Ook geen facebook meer.
Geen virtuele podium meer, ook niet om mijn ego te voeden. 
Of om mij te laven aan andermans ego.

Voortdurend voel ik een grote behoefte om mijn leven meer te versimpelen. Het trekt aan mij en fluistert mij toe.

Eenvoud
Puur
Liefde

Om mijn hoofd helemaal leeg te maken naast wandelen, mediteren, yoga en hardlopen ga ik ook graag 'uit het niets' borduren.

Alles is liefde.

Liefde is alles.