Raad eens hoeveel ik van je hou?

Bij het maken van een werkstuk heb ik er nooit opgelet hoe ik er door geïnspireerd ben geraakt. Als ik een lapje in mijn handen heb, weet ik vaak wat ik er van wil maken. Vaak wordt het ook net zo als in mijn hoofd. Soms mislukt het ook jammerlijk.

Bij dit stoffen mapje was het heel duidelijk hoe de inspiratie is ontstaan. De donkerblauwe fluweelzachte stof vond ik bij de kringloop 'De Kleine beurs' in Rosmalen. Ik zag al voor mij hoe mooi geel en goud er bij zouden staan. Dat associeerde ik met maan en sterren dus ik wilde de hele universum er ook op naaien. Omdat ik sommige woorden of een zin mooi vind, wilde ik dat er ook bij doen. Ik was op het internet op zoek naar een gedicht over maan en sterren. Later vond ik dat toch een beetje te hoogdravend.

Ik was op zoek naar een mooi vorm van de maan en toen zag ik de illustratie van de kinderboek 'Raad eens hoeveel ik van je hou?'. Toen wist ik het meteen! Ik dook in mijn ladekast, op zoek naar geschikte stofjes voor de illustratie en wat is het dan toch heerlijk dat ik een ruim verzameling stofjes en lapjes heb.

Eigenlijk wist ik niet of het ging lukken. Een mooi illustratie overnemen met de borduurnaald? Ik geloof dat ik zelf heel verbaasd was toen ik het eindresultaat zag. Het leek wel getekend maar dan met de borduurnaald. Op een beetje kinderlijke manier, wat ik zelf heel leuk vind.

Ook heb ik erg gestoeid met de maten en daarbij kon ik goed merken dat ik niet goed ben in rekenen. De afwerking was ook iets om mijn hoofd en vingers over te breken. Ik wilde het heel graag mooi afmaken.

Nu het klaar is, heb ik er een blij gevoel over.

'Ik hou van je helemaal tot aan de maan en terug'.

Hello Singer babe

Via marktplaats heb ik een Singer featherweight in een koffer gekocht. Omdat de serienummer getraceerd kon worden op het internet, zag ik dat het uit 1910 kwam en geproduceerd in Schotland is. Het is van generatie op generatie geërfd totdat de verkoper besloot dat hij het niet meer wilde hebben. Het zag er niet zo stoffig en netjes uit. Ik kon het niet meenemen achterop mijn fiets en de verkoper was zo aardig om het bij mij thuis te brengen. 

Ik vond het een uitdaging om het op te knappen. Op het internet vond ik hier en daar brokjes informatie in Nederlands en Engels. Vooral de blog van Francis, http://singers-and-featherweights.blogspot.nl is echt fantastisch. 

Ik heb alle metalen onderdeeltjes er uit gehaald en dat schoongemaakt met groene zeep. In Singer featherweight druppelde ik overal een drupje naaimachine olie en poetste ik alle vuiligheid van 100 jaar weg. 

Toen ik het uitprobeerde, bleek de spoeltje het niet te werken. Nadat ik de veertje van de spoeltje had schoongemaakt en los heb gemaakt met een schroevendraaiertje, werd de onderdraad ineens gepakt door de hefboompje. Hoera! 

Ik zat ook heel lang te klooien met de naald. De platte kant van de naald moest naar rechts bevestigd worden en de draad van links naar rechts ingestoken worden. Terwijl het bij de meeste naaimachines dit precies andersom was. Bij de volgende obstakel liep ik er nu tegen aan dat de bovenspanning niet goed was. Alle schroefjes werden dit keer weer los gedraaid en schoongemaakt. Een heel klein terugdraaiveertje zat moervast in de naaldhouder. Daar heb ik heel voorzichtig aan getrokken en er een drupje olie op gedaan.

 Als iets kapot gaat, wordt het niet meer vervangen want de onderdelen worden niet meer gemaakt. Zo was de lamp er niet bij en toen ik er naar op zoek was, bleek dat die lamp niet meer verkocht werd. Dat wordt weer op de kringloopjacht of op zoek gaan naar een andere singer featherweight waarvan ik sommige onderdelen goed kan gebruiken. 

Toen ik alles had gedaan wat niet hielp, ben ik nog eens alles na gegaan op het internet en toen snorde Singer featherweight 66k weer als vanouds. 

Ik vind het echt heel bijzonder om te naaien op een naaimachine die al honderd jaar oud is.

Deze beauty is een van de eerste elektrische vooroorlogse model en ze kan niet achteruit naaien en niet zigzaggen. (Er is wel een apart apparaatje voor die je los kan aanschaffen.)

Ik ben er dolblij mee!

Oud is het nieuw zwart

Oude dingen met een verhaal. 

Ik ben er dol op. Iets wat nieuw is, bekijk ik maar met wantrouwen. Heb ik het echt wel nodig? Wil ik het wel hebben?

Maar iets wat oud is, dan kijk ik gelijk hoe het gemaakt is en van waar het vandaan komt. Ik merk ook dat als ik bezig ben met een oud techniek of met materiaal waar vroeger veel mee gewerkt is ik mij erg verbonden voel met het grote geheel. Dat heb ik vooral met vrij borduren en werken met leer & suède. Ik kan er mijn vinger niet op leggen. Net alsof een deel van mijn ziel het allemaal al kent en het zich probeert te herinneren.

In Den Bosch is er een winkeltje 'Peacock' die gespecialiseerd is in oude antieke meubelen en andere exotische dingen zoals perzische tapijten en opgezette dieren, afkomstig uit het buitenland. Ik was daar een keer binnen geweest en ik voelde mij helemaal thuis. Zo gek was dat. De sfeer kwam mij bekend voor zonder daar ooit geweest te zijn. Dat heb ik natuurlijk niet gedaan omdat het ver buiten mijn budget was en ik niks kon kopen. Ik ben deze ervaring nooit vergeten. Er zijn volgens mij dingen uit het verleden opgeslagen in ons bewustzijn en als ik mij bezig hou met iets waar ik mij helemaal op kan richten, komen deze bij mij boven dwarrelen. Bijzonder!

Vanavond heb ik dit af gemaakt. En nu het klaar is, wil ik al weer wat anders gaan doen. 

Ik heb pas bij de kringloop een stapeltje (meubel) stoffen gekocht.

O, ik was helemaal in de zevende hemel. Wat ik er mee ga doen, dat wordt vervolgd. :-)