I believe in unicorns

Soms ben ik zo bezig met het gewone leven, dat ik vergeet waar het echt om gaat. Soms ben ik te veel bezig met de dagelijkse dingen dat als ik even stil sta ik moeilijk kan ervaren wat echt telt. Soms ga ik maar door en door en besef ik ineens dat ik mijn eigen levenslust niet goed kan voelen. Alsof alles is gedimd.

Weet ik met mijn verstand goed dat het om de kleine dingen gaat en kan ik dat niet goed voelen.

Soms zit ik best vaak in mijn hoofd en wil ik weer gronden in mijn voeten. Hallo aarde!

Misschien daarom maak ik ook graag dingen die te maken hebben met magic. Dat laat het sprankelende gevoel in mijn buik terug keren. En voel ik mij weer aanwezig in wie ik ben en wat ik wil uitstralen. Hallo Perwin!

We are what we believe we are.

unicorn broche van vilt

Have a magical day.

Oudewijvenzomer in September

Wat heerlijk dat het nog steeds zo mooi en warm weer is he? Ik zocht op het internet bij Wikipedia op hoe dat naast de nazomer genoemd wordt. Indian summer, Sint-Michelszomer of zelfs Oudewijvenzomer dus. Grappig. 

Zelf ben ik erg gericht op de zon, het daglicht en een aangenaam weertemperatuur. De herfst en de winter kunnen mij wel bekoren. Maar de lente en de zomer, daar ben ik echt voor gemaakt.

Ik naai dan ook graag zomerkleren. Ik heb stoffen in huis liggen die geschikt zijn voor het najaar. Doch nu het nog zomerachtig weer blijft, heb ik gauw een jumpsuit genaaid met een patroon uit Knipmode 08/2016. Het is een 'teken je eigen patroon' dat ik zelf kan overtekenen en dat vind ik wel fijn want zo heb ik het kunnen aanpassen naar mijn lichaamsmaten. Op de Noordermarkt in Amsterdam heb ik een lapje van stretch stof gevonden met de kleuren die mij zo doen denken aan het strand en de zee.

De stof lijkt mij heel geschikt om er een zomerse strapless jumpsuit uit te naaien. Dat is het ook geworden en ik ben er blij mee. De jumpsuit kan eventueel met een ceintuurtje gedragen worden, dat geeft weer een andere silhouet. De broekspijpen heb ik ook niet gerimpeld met elastiek. Ik vind het zo los mooier. Misschien kan ik het nog wel dragen? Anders wordt het voor volgend jaar.

Slaap lekker.

Liefs, Perwin

Terugkeer naar licht in gebarentaal

In Augustus 2012 las ik een boek van Marianne Williamson 'Terugkeer naar liefde en ik werd erg geraakt door een bepaalde tekst. Dat heb ik toen vertaald in mijn gebarentaal. Ik laat het hier graag zien en de tekst staat hieronder.

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.

Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.

Het is ons licht, niet onze duisternis

waar we het allerbangst voor zijn.

We vragen ons af:

Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?

Maar waarom eigenlijk niet?

Je bent toch een kind van God?   

Je moet je niet kleiner voordoen dan je bent

opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker zouden gaan voelen.

We zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.

Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.

Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.

Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.

Marianne Williamson

Terugkeer naar liefde

Een cursus in wonderen

Bloemen in het veld, bloemen op mijn heupen

Ik zat eens met mijn fiets te wachten op de pontje die mij zou brengen naar de binnenstad. Een meisje kwam ook bij de wal afstappen van haar fiets en ze had een korte broek aan, bloemen op haar stof, afgewerkt met donkergroen biasbandjes. Ik vond het zo mooi en ik wilde dat ook na maken. Wat ik zag aan haar broekje was dat de stof glad was en geschikt is om te sporten. Ik wist niet of het mij zou lukken om dezelfde stof te vinden. 

Maar ja ik woon in amsterdam he? En in Amsterdam is bijna alles te vinden. :-)

Op het internet vond ik bij Purlsoho een patroon van City Gymshort. Ik heb het daar gratis geplukt. Klik op de naam dan kom je op de website.

Op Albert Cuijp Markt vond ik bijna zelfde stof, net zo gebloemd en felgekleurd. Alleen was de stof superstretch en dun, wat bij dat meisje niet zo was. Ik wilde het toch proberen. Bij Jan de grote kleinvakman vond ik donkergroen kanten lintje. Ik twijfelde of dat wel slim was. En ja ik ging er toch voor. Ik maak het mijzelf blijkbaar graag moeilijk. Ahum.

Het was wel even een keer losmaken en het opnieuw naaien omdat het hier en daar niet helemaal gelijk gestikt was. Doordat de elastische lintje en stof te veel ging rimpelen of zelfs los raakte. Maar uit eindelijk is het mij gelukt en ben ik blij verrast dat het leuk is geworden. Hoera!

Het straatbeeld is een grote inspiratie bron voor mij. Ik zag trouwens nog meer dat ik ook wilde na maken. Alleen ben ik veel ook weer vergeten. Volgende keer foto's blijven maken!